Z kart historii

 

Z kart historii

Początki najstarszej szkoły w Lęborku datują się od pierwszych miesięcy zasiedlenia i zagospodarowania miasta przez Polaków. Z polecenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego w Sopocie w sierpniu 1945 rozpoczęto organizowanie Gimnazjum i Liceum w Lęborku. Pierwszy w historii szkoły rok rozpoczęto w przypadkowym budynku typowo mieszkalnym przy ul. Czołgistów, w dniu 4 września 1945 r. Naukę rozpoczęło 122 uczniów, zaś zajęcia z nimi prowadziło 5 nauczycieli. Początki organizowania Gimnazjum i Liceum wiążą się z działalnością prof. Stanisława Iwanowicza, który przez pierwsze pięć lat kierował tą placówką. Uwieńczeniem pierwszego roku nauki był egzamin dojrzałości. Złożyli go wszyscy uczniowie klasy II licealnej w liczbie 18. W dniu zakończenia roku szkolnego ( czerwiec 1946 ) sukcesem zakończyły się boje o uzyskanie gmachu z prawdziwego zdarzenia. Szkoła - piękny duży budynek dawnego liceum niemieckiego przy ulicy Mechanicznej ( dziś A. Dygasińskiego ). Gmach ten po dzień dzisiejszy służy naszemu Liceum.

Wielu obywateli Lęborka w tej szkole zdobywało podstawy swego wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, wielu kształciło w niej swoje dzieci. Dorobek Liceum nie jest mały. Rozwijając się dobrze służyło ono społeczeństwu regionu i miasta. Kształcąc umysły i serca młodzieży, przygotowujemy ją do podejmowania studiów na wyższych uczelniach.

Najważniejszym wydarzeniem były obchody 70-lecia szkoły zaplanowane na dzień 20 i 21 listopada. 20 listopada odbyły się uroczystości dla obecnych uczniów, w sobotę (21 listopada) główne uroczystości dla absolwentów i byłych nauczycieli zatytułowane „Przeżyjmy to jeszcze raz”. W godzinach porannych, w miejscowym Sanktuarium św. Jakuba Apostoła, odprawiona została msza św. w intencji zmarłych nauczycieli i absolwentów naszej szkoły. Po niej nastąpiło złożenie kwiatów i zapalenie zniczy na ich grobach. Nie zabrakło też bloku imprez sportowych. Tradycyjnie z okazji jubileuszu rozegrany został mecz siatkówki absolwenci kontra nauczyciele. Obchody 70-lecia zakończył bal absolwentów w restauracji Betlejem w Leśnicach.

Od września trwały prace przy instalacji hydrantów p. poż. na wszystkich piętrach naszej szkoły.

Coraz aktywniej pracuje Samorząd Uczniowski, włączając się w akcję: „Grosz do grosza”, „Mikołajkowe krwiodawstwo”, „Szlachetna paczka”, „Noc muzeów”, „Targowisko talentów”.

17 października 2014r. nauczyciele, uczniowie i absolwenci pożegnali, na lęborskim cmentarzu, wieloletniego dyrektora szkoły Pana Jerzego Repińskiego.

Nowym zwyczajem praktykowanym przez młodzież naszego liceum jest dojeżdżanie do szkoły rowerem. Z myślą o użytkownikach jednośladów, zainstalowano stojaki na nie. Dwa kółka są pod stałym dozorem szkolnej kamery.

W związku z ogólną modą na aktywność fizyczną, w naszej szkole, w ramach programu „Aktywni-pozytywni”, zorganizowano „Maraton fitness”. Wzięło w nim udział 76 odważnych uczniów.

W ramach poprawy bezpieczeństwa, w szkole przeprowadzono remont instalacji elektrycznej oraz remont generalny tarasu szkolnego.

Szkoła nawiązała współpracę z Uniwersytetem Gdańskim podpisując w czerwcu porozumienie, które ma nam otworzyć drogę do miana liceum akademickiego. Przez dwa kolejne lata będziemy realizowali współpracę z wydziałami prawa, nauk społecznych, biologii i chemii oraz matematyki i fizyki.

W sierpniu 2015r. uchwałą Rady Powiatu Lęborskiego nastąpiło przekształcenie I Uzupełniającego Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych w I Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych.

Przystąpiono do remontu gabinetów, które szkoła przejęła po Zespole Szkół Ekonomiczno-Handlowych.

Wobec pojawiającego się problemu niżu demograficznego, większego znaczenia nabrały targi edukacyjne organizowane przez Starostwo Powiatowe w „Mechaniku”.

Zagrożeniem dla młodzieży stały się dopalacze, dlatego szkoła, z udziałem specjalistów – terapeutów, włączyła się do programu przeciwdziałającemu uzależnieniom (ze szczególnym naciskiem na uzależnienie od dopalaczy).

Klasy biologiczno-chemiczne brały udział w programie badawczym pt. „Obserwator wybrzeża Europy”, w ramach którego uczniowie sprzątali plażę na Stilo i nasadzali trawę na wydmach. Programem kierowały Halina Wielgus oraz Agnieszka Pobrucka.

W badaniach Edukacyjnej Wartości Dodanej szkoła otrzymała tytuł szkoły sukcesu, co było odpowiednikiem 5. miejsca w województwie pomorskim.

Młodzież naszej szkoły aktywnie włączyła się w pracę reaktywowanej Młodzieżowej Rady Miasta.

W maju gościliśmy w naszej szkole grupę 14 uczniów z Niemiec. Tematem przewodnim wymiany było badanie zasobów rzeki Łeby. Rewizytę zaplanowano na wrzesień 2014r. 

Pierwsze posiedzenie Rady rozpoczęło się od odczytania protokołu z kontroli doraźnej jaką przeprowadziło KO delegatura w Słupsku. Tematem kontroli była problematyka nadzoru pedagogicznego, przestrzeganie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów. Wyniki kontroli były korzystne dla szkoły, choć część nauczycieli nie kryła swojego rozczarowania postawą przedstawicieli delegatury KO w Słupsku, którzy w sposób bezkrytyczny przyjmowali wszystkie skargi płynące od rodziców.

Dzięki projektowi "Tandemem do świetlanej przyszłości" szkoła wzbogaciła się o nowe pomoce dydaktyczne, głównie sprzęt audiowizualny.

Od nowego roku szkolnego nie było już naszych sąsiadów - nastąpiła likwidacja Zespołu Szkół Ekonomiczno-Handlowych - ostatnie klasy zostały przeniesione do Zespołu Szkół Gospodarki Żywnościowej i Agrobiznesu. 

 

W nowym roku szkolnym wdrożony został dziennik elektroniczny, który przez pierwsze półrocze funkcjonował wraz z dziennikiem papierowym. Od drugiego semestru korzystano już tylko z elektronicznej wersji dziennika. Przejście nie obyło się bez problemów, które leżały głównie po stronie firmy Vulcan.

Rada Pedagogiczna została zapoznana z założeniami nowego projektu unijnego pt. "Tandemem do świetlanej przyszłości". W projekcie tym uczniowie otrzymali szansę uczestnictwa w atrakcyjnych zajęciach pozalekcyjnych i kółkach. Koordynatorami projektu z ramienia szkoły zostały Anita Niedziela i Iwona Bartko.

Młodzież naszej szkoły i grono pedagogiczne w ramach akcji zimowej zorganizowały akcję pomocową (książki, słodycze) dla polskich dzieci w Szumsku i Kowalczukach na Litwie. 

Na konferencji zorganizowanej przez OKE szkoła znalazła się wśród kilkunastu szkół ze 100% zdawalnością matury.

Rozpoczęto przygotowania do wdrożenia dziennika elektronicznego w szkołach ponadgimnazjalnych powiatu lęborskiego. Pierwszy etap wdrażania polegał na obowiązkowym uczestnictwie nauczycieli w kursach komputerowych obsługi tego dziennika.

Powołano szkolny zespół do spraw ewaluacji.

Powiat jako organ prowadzący szkołę rozpoczął pracę nad założeniami strategii powiatu dla szkół ponadgimnazjalnych na lata 2011-2019. Główny nacisk kładziono na problem niżu demograficznego, który objął również szkoły ponadgimnazjalne; zjawisko niżu demograficznego będzie się z każdym rokiem pogłębiało i może mieć swoje przełożenie na mniejszą ilość uczniów ubiegających się o przyjęcie do szkoły i na ruchy kadrowe nauczycieli.

Fizyk Ireneusz Mańkowski realizował innowację pedagogiczną pt. "E- doświadczenia w fizyce".

Rozpoczęto nabór do programu "Zdolni z Pomorza" w grupie przedmiotów ścisłych.

W szkole otwarto siłownię, która powstała na zapleczu starej szatni uczniowskiej.

Nauczyciele po raz pierwszy będą musieli realizować dodatkową godzinę, tzw. dziewiętnastkę. Ma być ona przeznaczona na pracę z uczniami słabszymi i szczególnie uzdolnionymi.

Weszło w życie nowe rozporządzenie MEN w sprawie ewaluacji pracy szkoły; powołano szkolny zespół do spraw ewaluacji wewnętrznej.

W szkole realizowano projekt unijny pt. „Aktywny uczeń”.

Nauczyciele przeszli szkolenie przed wprowadzeniem Dziennika Elektronicznego w szkole.

1 czerwca 2010 roku „Orlik” przy pl. Piastowskim otrzymał imię naszego nauczyciela Bolesława Bykowskiego, czyli słynnego „Bola”.

Rada Rodziców wnioskowała do dyrektora szkoły o to, by w szkole nadal uczono języka rosyjskiego.

W 2008 roku rozpoczęto dyskusje nad nową podstawą programową w liceach. Pierwsza klasa miała stanowić powtórzenie i uzupełnienie wiadomości z gimnazjum, a klasy druga i trzecia miały się koncentrować na przygotowaniu do studiów wyższych.

Po raz kolejny pojawił się pomysł, by w ogrodzie szkolnym wybudować parking dla samochodów. Szkoła nie zgodziła się na ten pomysł.

W ramach wychowania patriotycznego młodzież szkoły od 2007 roku uczestniczy w corocznych obchodach upamiętniających Marsz Śmierci więźniów KL Stutthof.

W styczniu 2008 roku szkoła przystąpiła do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. 

Młodzież naszej szkoły, na zasadzie wolontariatu, podjęła się korepetycji dla uczniów z terenu parafii św. Jakuba Apostoła.

Na części naszego boiska szkolnego wybudowano i 20 października 2006 oddano do użytku nową halę sportową, której gospodarzem jest Gimnazjum nr 2. Będzie ona wykorzystywana również na potrzeby zajęć wychowania fizycznego naszej szkoły.

W listopadzie 2005 szkoła obchodziła swoje 60- lecie. W uroczystościach jubileuszu uczestniczyło 340 absolwentów z różnych roczników. Komitetem organizacyjnym kierowała Anita Niedziela. Bal absolwenta odbył się w auli szkoły i tradycyjnie trwał do białego rana.

4 kwietnia 2006 w rocznicę śmierci Jana Pawła II młodzież szkolna przygotowała spektakl oparty na twórczości zmarłego papieża. Spektakl został przygotowany pod kierunkiem Katarzyny Wach.

W bieżącym roku szkolnym trwały przygotowania do otwarcia drugiego gabinetu informatycznego na zapleczu gabinetu biologicznego. Komputery szkoła otrzymała od Starostwa Powiatowego w ramach programu komputeryzacji szkół ponadgimnazjalnych. W gabinecie zaplanowano stworzenie 15 stanowisk komputerowych.

W maju odbyła się pierwsza Nowa Matura.

Po raz pierwszy wyniki Nowej Matury będą jednocześnie egzaminem wstępnym na studia.

Rozpoczęto wielkie prace remontowe w szkole. Wymieniono 150 starych okien na nowe w salach dydaktycznych w całej szkole.

W 2005 na zakończenie roku szkolnego powstał raport zmierzenia jakości pracy szkoły. Opracował go zespół nauczycieli pod kierunkiem Barbary Nieczyporuk. Uwaga zespołu skupiła się na mierzeniu jakości pracy szkoły, jej mocnych i słabych stronach. Raport przesłano do organu nadzoru pedagogicznego.

Od 1. 09. 2003 w celu poprawienia bezpieczeństwa w szkole, wprowadzono obowiązek noszenia identyfikatorów przez uczniów.

Rada Pedagogiczna próbowała utworzyć przy naszej szkole dwie klasy gimnazjalne o profilu mat.- fiz. oraz biol.- chem. Powstanie gimnazjum przy liceum było warunkiem podjęcia starań o wpisanie szkoły do rejestru Towarzystwa Szkół Twórczych. Uchwała Rady Pedagogicznej w tej sprawie nie uzyskała uznania w oczach władz miasta, którym podlegały szkoły gimnazjalne.

Z końcem grudnia 2003 Starostwo Powiatowe zdecydowało o zlikwidowaniu stołówki szkolnej, którą przejęła firma Ajent.

Ze względu na bezpieczeństwo w szkole rozpoczęto wymianę instalacji elektrycznej.

Trwały starania o wprowadzenie w szkole nauki języka kaszubskiego, jednak zawsze na przeszkodzie stał brak zainteresowania ze strony uczniów.

W 2002 roku szkoła przystąpiła do zdobywania Pomorskich Certyfikatów Jakości Edukacji . Starania te zakończyły się w styczniu 2003 otrzymaniem certyfikatu w standardzie: „Szkoła aktywnie współpracuje ze środowiskiem”. Certyfikat odebrał dyrektor podczas gali w Urzędzie Wojewódzkim w lutym 2003.

Przedstawiciele młodzieży z naszej szkoły zasiedli w Młodzieżowej Radzie Miasta.

Lęborskiej publiczności uczniowie przedstawili inscenizację „Tryptyk rzymski Jana Pawła II”.

Stopień nauczyciela dyplomowanego otrzymali obaj dyrektorzy oraz polonistka Elżbieta Baranowska i nauczyciel biologii Halina Wielgus.

4 stycznia 2002r. Bogdan Libich jako jedyny historyk z województwa pomorskiego został przyjęty w poczet Stowarzyszenia Nauczycieli Olimpijskich (warunkiem przyjęcia były sukcesy olimpijskie w latach 1991-2001; nauczyciel musiał być opiekunem co najmniej 10 finalistów olimpiad krajowych).

Szkoła otrzymała prawo do posiadania księgi X- lecia Polski Niepodległej 1989-1999.

Uchwałą nr XXXIII/212/2002 Rady Powiatu Lęborskiego z dnia 8.02.2002 przekształcono 4-letnią szkołę ponadgimnazjalną w 3-letnią szkołę ponadgimnazjalną – I Liceum Ogólnokształcące w Lęborku, które wchodzi w skład I ZSO im. Stefana Żeromskiego.

14 maja 2002r. odbył się konkurs na stanowisko dyrektora ZSO I. Dyrektorem, na 5-letnią kadencję, wybrano Bogdana Libicha. Wicedyrektorem został Bogusław Woss. Obaj objęli funkcje 1.09.2002r.

Starostwo Lęborskie przekazało miastu boisko szkolne przy ul. Sieroszewskiego, na którym wybudowano halę sportową przy Gimnazjum nr 2.

30 sierpnia 2002r. po 33 latach pracy zawodowej swoją misję nauczycielską i dyrektorską zakończył Roman Pryl. Bogdan Libich jest szóstym dyrektorem w historii szkoły i jednocześnie drugim absolwentem, po Jerzym Repińskim, który objął to stanowisko.

Rozważano ewentualne połączenie w jednym budynku dwóch szkół – ZSO I i Zespołu Szkół Ekonomiczno – Handlowych.

Rozpoczęto prace nad przygotowaniem pilotażowej Nowej Matury.

Nauczyciele szkoły intensywnie szkolili się zdobywając tytuły egzaminatorów Nowej Matury.

Nastąpiły kolejne przenosiny biblioteki szkolnej z budynku internatu do dawnego gabinetu fizycznego, w którym znajduje się do dziś.

Po raz pierwszy opracowano nowy wewnątrzszkolny system oceniania, który był efektem pracy zespołu pedagogów szkoły.

W grudniu 1999 przyjęto nowy statut szkoły.

Trwały dyskusje na temat utworzenia filii ZSO I w Łebie (propozycja upadła głównie ze względu na małą liczbę uczniów).

Uwaga grona pedagogicznego skupiła się na nowych zasadach awansu zawodowego jakie wchodziły w życie (2000r.)

27 maja 2000r. odbyło się w szkole spotkanie absolwentów pierwszego rocznika powojennego, który obchodził 50. rocznicę matury. Wśród nich był m.in. prof. Bolesław Mazurkiewicz – rektor Politechniki Gdańskiej.

We wrześniu 1998 przeprowadzono remont zegara na wieży szkoły.

5.10. rozpoczęła się trwająca ponad miesiąc kontrola kuratoryjna, którą przeprowadził Roman Sikorski - starszy wizytator Kuratorium Oświaty. Wizytacja potwierdziła wysoką pozycję szkoły w zakresie nauczania (potwierdzały to protokoły pokontrolne).

Uchwałą Rady Pedagogicznej z 30. 11. 1998 powołano Szkolną Komisję do Spraw Pomocy Materialnej składającą się z przedstawicieli Samorządy Uczniowskiego, Rady Rodziców i Rady Pedagogicznej. Komisja już na pierwszym posiedzeniu przyznała 39 zasiłków losowych.

Od 1. 01. 1999 szkoła przeszła pod kuratelę samorządową. Organem nadzoru stało się Starostwo Powiatowe (w zakresie spraw organizacyjno-finansowych) oraz Kuratorium Oświaty (przewodnictwo dydaktyczne).

Rada Rodziców sfinansowała wyjazd uczniów, którzy na Węgrzech oglądali całkowite zaćmienie Słońca.

Trwały przygotowania do wprowadzenia nowego przedmiotu „Wiedza o życiu seksualnym człowieka” (dzisiejsze Wychowanie do życia w rodzinie).

Po likwidacji przedmiotu „Wychowanie muzyczne” za zgodą Rady Rodziców sfinansowano zajęcia chóru szkolnego, który prowadziła pani Jolanta Mrożewska.

Pierwszą Radę Pedagogiczną w nowym roku szkolnym poprowadził Roman Pryl (nowy dyrektor).

Zastępcą dyrektora został Bogdan Libich.

Odchodzącego na emeryturę Gulewicza pożegnała wizytator Czesława Urbańska, która poinformowała, że Piotr Mikłaszewicz był jedynym stypendystą prezesa Rady Ministrów z naszego województwa.

Pracę rozpoczął Tomasz Tutak (historyk).

Dobrą praktyką kontynuowaną do dzisiaj jest przedstawianie losów absolwentów z minionego roku szkolnego.

Zaproponowano młodzieży segregację śmieci.

Zaproponowano, by powrócić do dawnej praktyki apeli ogólnoszkolnych.

W szkole przyjęto kalendarz wdrażania Programu Nowej Matury 1997- 2002.

Uczeń klasy IVa Piotr Mikłaszewicz zdobył I miejsce na Olimpiadzie Chemicznej i reprezentował Polskę na zawodach międzynarodowych w Australii. Tam zdobył tytuł wicemistrza świata. Piotr ukończył szkołę ze średnią ocen 5. 65 i tytułem Primus Inter Pares.

Pracę w szkole rozpoczęli nauczyciele: E. Majko, E. Kisielińska– Baranowska.

Tradycją każdego rozpoczęcia roku szkolnego były konferencje dyrektorów z kuratorem.

Na naradzie sierpniowej 1995 mówiono o nowej ustawie o systemie oświaty.

Młodzież była objęta centralnymi badaniami, które dotyczyły zjawisk patologii wśród młodzieży (narkomania, alkoholizm, nikotynizm).

Szkoła przystąpiła do programu Agenola 21, który dotyczył szeroko rozumianej ekologii – prowadzenie akcji „Obserwator wybrzeża Europy”; w szkole powstała Rada Ekologiczna.

Szkoła przystąpiła do próbnych egzaminów maturalnych.

Swoją pracę pedagogiczną kończy dyrektor Hipolit Gulewicz.

Uczeń Jerzy Młyński został przedstawicielem województwa słupskiego w Sejmie Dzieci i Młodzieży.

Najważniejszym wydarzeniem były uroczystości 50- lecia istnienia szkoły. Program uroczystości został podzielony na uroczystości dla młodzieży, które odbyły się w piątek 29. 09. 1995 i na główne uroczystości rocznicowe w sobotę 30. 09. 1995. Oficjalnym obchodom towarzyszyły imprezy sportowe m.in. mecz absolwenci-uczniowie. Zorganizowano wielki bal 50- lecia (noc z soboty na niedzielę).

Szkołę podłączono do miejskiego ciepłociągu-przestała istnieć szkolna kotłownia.

Z końcem roku szkolnego swoją działalność zakończył internat. Ostatnim dyrektorem był mgr Władysław Raczyński.

Do czterech klas pierwszych przyjęto 134 uczniów.

W tym roku szkolnym, po raz pierwszy, studniówkę zorganizowali samodzielnie rodzice, a nie nauczyciele klas maturalnych z pomocą rodziców.

Wobec malejącej liczby uczniów mieszkających w internacie, na jego parterze umieszczono bibliotekę szkolną. W miejsce opróżnionej biblioteki w budynku szkoły rozpoczęto prace modernizacyjne zmierzające do utworzenia sali komputerowej.

Nauczyciele, Rada Rodziców i Samorząd Uczniowski zostali uczuleni na problem tzw. „kotów” (uczniów klas pierwszych) nękanych przez starszych kolegów.

W szatni wprowadzono numerki.

Ku radości uczniów 1. 09. 1993r. pracę zaczął Władysław Nowak (matematyk).

Od tego roku przyjęto organizowanie wywiadówki na miesiąc przed klasyfikacją.

Specjalna komisja szkolna rozpatrywała podania o możliwość stołowania się w stołówce szkolnej.
Koszt obiadu wynosił 13000 zł.

Uczniowie, którzy brali udział w olimpiadzie na szczeblu centralnym mieli zapewnione oceny celujące na koniec roku szkolnego.

Do matury przystąpiło 118 uczniów, zdało 117.

W dalszym ciągu trwa komputeryzacja szkoły.

Gabinet fizyczny, dzięki sponsorowi panu Wiesławowi Nowakowi, został wyposażony w teleskop.

Uczniowie po zajęciach wychowania fizycznego mogli skorzystać z natrysków.

Powołano komitet obchodów 50- lecia szkoły.

Do szkoły uczęszczało w sumie 520 uczniów. Klasy od pierwszej do czwartej (w każdym roczniku klasy a, b, c, d).

Wprowadzono obowiązek noszenia obuwia zmiennego.

Za palenie papierosów, decyzją Rady Pedagogicznej, podniesiono karę do 20000 zł.

Mimo kłopotów finansowych nadal organizowano wycieczki krajoznawcze.

W gabinecie fizycznym zainstalowano pierwszy komputer IBM.

Palący nauczyciele doczekali się wydzielonej specjalnie dla nich palarni.

W gabinecie lekarskim przestał przyjmować lekarz. Do 1992 roku uczniowie klas IV, żeby skończyć szkołę musieli się wylegitymować dokumentacją stomatologiczną potwierdzającą, że wyleczyli oni wszystkie zęby. Na terenie szkoły działał gabinet stomatologiczny, który prowadził program fluoryzacji. Gabinet stomatologiczny znajdował się obok gabinetu pielęgniarki (obecny gabinet wicedyrektora).

W czasie egzaminów maturalnych uczniowie klas I i II wyjeżdżali na wycieczki i biwaki.

Medal Primus Inter Pares otrzymało 6 uczniów wśród nich Michał Nowak, który reprezentował szkołę na trzech olimpiadach na szczeblu centralnym. Wyróżnieni uczniowie otrzymywali „Złotą Tarczę z Laurem”.

Szkoła prowadziła wymianę ze szkołą w Emden (Niemcy).

Dla chętnych zorganizowano zajęcia dodatkowe z języków obcych (największym zainteresowaniem cieszyły się zajęcia z języka angielskiego).

W roku szkolnym 1992- 1993 nasze liceum zajęło II miejsce w województwie słupskim pod względem sukcesów na olimpiadach.

Opłata za Komitet Rodzicielski wynosiła 100000 zł, płatne w ratach.

W szkole obowiązywał zwyczaj noszenia obuwia zmiennego. Dostarczała go firma Codet. Cena za parę - 25000 zł.

Z powodu trudności finansowych państwo zawiesiło wypłacanie stypendiów uczniowskich.

Obiad w stołówce szkolnej kosztował 7000 zł.

W Liceum funkcjonował gabinet lekarski, który obejmował opieką 535 uczniów. Lekarz przyjmował raz w tygodniu w środy, przed południem. Przeprowadzane tam były badania bilansowe. Przez cały tydzień w gabinecie czuwała pielęgniarka. W szkole funkcjonował też gabinet stomatologiczny. Pani stomatolog przyjmowała codziennie w godzinach przedpołudniowych. Organizowano całoroczną akcję fluoryzacji. Uczniowie klas maturalnych nie mieli szans ukończyć szkoły, jeśli nie przedstawili zaświadczenia o wyleczeniu wszystkich zębów.

Od 2. listopada organizowana była akcja "Szklanki mleka".

Za palenie papierosów na terenie szkoły uczniowie byli karani mandatem w wysokości 10000 zł.

Jak zwykle w okresie świątecznym młodzież otwierała się na pomoc dzieciom. W tym roku obdarowano dzieci słodyczami i zabawkami na kwotę 690000 zł.

Obowiązywały nowe zasady zdawania egzaminu dojrzałości. Uczniowie mieli możliwość wyboru drugiego przedmiotu pisemnej części matury.

Z inicjatywy niektórych nauczycieli szkoły przyjęto wniosek o ograniczeniu palenia papierosów w pokoju nauczycielskim, szczególnie podczas obrad Rady Pedagogicznej. W związku z tym palący zyskali krótką przerwę co 45 min. Palacze palili papierosy poza pokojem nauczycielskim na klatce schodowej. Zimno jakie tam panowało, wpłynęło na to, że niektórzy zrezygnowali z nałogu.

W czasie trwania matur uczniowie klas I i II wyjeżdżali na biwaki i wycieczki krajoznawcze. Większość wybrała Łebę i łebskie ośrodki wczasowe - PKP, PTTK, Wodnik, Słowiniec. Nauczycieli w pracy wychowawczej wspierali rodzice uczniów (ku ich niezadowoleniu).

W styczniu 1990 Rada Pedagogiczna omawiała kolejną już reformę oświaty, której autorem był prof. Czesław Kupisiewicz. Reforma zaczynała się od dzieci w wieku przedszkolnym i obejmowała dzieci i młodzież szkół podstawowcy i średnich. Zajęcia w przepełnionych szkołach podstawowych odbywały się, z powodu braków lokalowych, przed i po południu. Młodzież szkół średnich pochodzenia robotniczego i chłopskiego zachęcano do podjęcia nauki na wyższych uczelniach tak, by mieli możliwość ukończenia atrakcyjnych kierunków studiów. W reformie programowej w przedmiotach takich jak historia, biologia, fizyka, geografia, matematyka wprowadzono tzw. minimum dydaktyczne - ok. 20% czasu lekcyjnego przeznaczone było na działania utrwalające. Pozostałe 80% na indywidualizację nauczania. Jak zwykle w przypadku realizowanych reform oświatowych nie było na czas nowych podręczników i podstawy programowej.

Ku radości uczniów zmniejszono tygodniowy przydział godzin lekcyjnych np. z WOS-u i PO, a nauczanie pracy i techniki połączono z informatyką. Przedmioty fakultatywne stawały się zajęciami nadobowiązkowymi. Ustalono, że koła przedmiotowe można prowadzić już w grupach 10-cio osobowych. Utrzymano profilowanie klas, przy czym zmiana profilu mogła nastąpić wyłącznie w klasie drugiej. Interesujący był zapis o wizji wspólnego europejskiego domu, który w praktyce szkolnej przekładał się na równorzędne traktowanie wszystkich języków obcych. Problemem był jednak brak nauczycieli do nauczania tych przedmiotów.

Po raz pierwszy szkoła przystąpiła do rozszerzenia programu informatycznego. Pierwszą czynnością było znalezienie pomieszczenia na salę komputerową. Komputery pochodziły z zakupów kuratoryjnych. Nie udało się zakupić komputerów do gabinetów przedmiotowych z powodu odwiecznego problemu - braku pieniędzy.

Z powodu trudności ekonomicznych uczniom nie wypłacano na czas stypendiów socjalnych.

W sprawach istotnych dla portfeli nauczycielskich mówiono o waloryzacji płac i o dodatkach motywacyjnych.

Nowy rok szkolny rozpoczął się ze starymi problemami. Największe emocje w szkołąch budziły sprawy płacowe, które zepchnęły na dalszy plan tematy postępu pedagogicznego i problemy wychowawcze.

Wobec trudności finansowych zawieszono prowadzenie kółek przedmiotowych, choć niektórzy prowadzili je społecznie przez cały rok. 

W listopadzie Rada Pedagogiczna analizowała losy absolwentów, z których wynikały ciekawe wnioski. Najwięcej studiujących wybrało Uniwersytet Gdański, później Wyższą Szkołę Pedagogiczną, najmniej Politechnikę Gdańską. Okres transformacji ustrojowej wpływnął negatywnie na część uczniów szkoły. Młodzież coraz częściej zadawała sobie wręcz egzystencjalne pytania o sens życia czy istotę zachodzących zmian. Podkreślano rolę wychowawczą szkoły, szczególnie w przygotowaniu młodzieży do aktywnego życia w społeczeństwie.

Ze spraw bliższych ciału odnotować należy, że 32 uczniów otrzymywało stypendia szkolne wynoszące 403000 miesięcznie. Ze stołówki szkolnej korzystało 120 osób. Dzienna stawka żywieniowa wynosiła 3400 zł. W internacie (naprzeciw szkoły - ul. Dygasińskiego 3) wszystkie 58 było zajętych. 

Sierpniowa Rada Pedagogiczna na początek nowego roku szkolnego przyniosła dobrą nowinę dla uczniów - ministrestwo poprzez Kuratoria Oświaty nakazywało znaczne ograniczenie zadawanych prac domowych. Nowy rok przyniósł również zmiany w niektórych programach nauczania. W klasah trzecich wprowadzono przedmioty uzupełniające - WOS  i religioznawstwo w wymiarze 1 godziny tygodniowo. 

Statystyka szkolna podawała, że uczniów w szkole było 491, dominowały przedstawicielki płci pięknej - 332. 20 nauczycieli pracowało na pełnym etacie, reszta jako nauczyciele dochodzący.

1. września delegacja młodzieży tradycyjnie udała się pod pomnik czołg w parku (obecnie (2016) trwają dyskusje nad likwidacją tego pomnika PRL). Tradycją szkoły stało się, że w okresie ferii zimowych, obiekty sportowe szkoły były otwarte dla uczniów. W godzinach 9:00-12:00 chętnie korzystali oni z przygotowanych zajęć - siatkówka, kometka, tenis stołowy. Obok szkoły było bezpłatne lodowisko działające pod jednym warunkiem - że był mróz.

Za jeden obiad w stołówce uczniowie płacili 128 zł, a nauczyciele 115 zł. Na Komietet Rodzicielski uczniowie wpłacali 1000 zł.

Ustalono nowe nazewnictwo dla przedmiotów: wychowanie techniczne -> praca-technika, platyka -> wychowanie plastyczne.

Najlepsi uczniowie ze średnią powyżej 4.5 otrzymywali comiesięczne stypendium w wysokości 5400 zł.

 

Pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej dotyczyło uwzględnienia w pracy dydaktyczno-wychowawczej ważnych rocznic i wydarzeń historycznych. Młodzież postawy patriotyczne i internacjonalistyczne budowała w oparciu o tradycje Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej. Ówczesny pierwszy sekretarz KW PZPR Zygmunt Czarzasty poinformował o inicjatywie podjętej przez władze partyjne o budowie jachtu pełnomorskiego dla młodzieży w ramach tzw. wychowania morskiego. Inicjatywa związana była z koniecznością podjęcia kolejnej zbiórki pieniędzy, co spotkało się ze znacznie mniejszym entuzjazmem młodzieży.

W ramach wychowania patriotycznego młodzież musiała brać udział w spotkaniach z weteranami walki i pracy. Spotkania odbywały się na auli i zazwyczaj były przedłużane przez te klasy, które na następnych godzinach miały matematykę lub fizykę. Weterani wychodzili przeświadczeni, że nasza młodzież należy do wyjątkowych.

Wobec odczuwalnych braków rynkowych nauczyciele mogli się czuć wyróżnieni. Otrzymywali przydziały - 1 ręcznik na rok, 100g mydła na miesiąc oraz bezcenny papier toaletowy. Uczniowie swoje przydziały często bezmyślnie niszczyli. Ulubionym zajęciem, szczególnie chłopców było dekorowanie toalety "drogocennym" papierem.

Formą zachęcania do czytania książek był konkurs czytelniczy. W 1988 na jednego ucznia w najlepszej klasie - IB przypadało 5,41 książki. Tajemnicą była, że niektórzy wypożyczali książki, nie czytali i oddawali po tygodniu dla wysokiego miejsca klasy w rankingu.

Podkategorie

d  dziennik
p  poczta
f  fanpage